o amencer dunha arbore

Isto é un refuxio para as aves.Aves que non dan loitado contra o vento.Vento que nos deixa frio.Frio que non é capaz de conxelar as miñas intencións.Intencións de escribir.Escribir historias e contos,realidade e fantasía.Fantasía mesturada cun pouco de imaxinación. Imaxinación que se converte en ilusión.Ilusión de facer o que máis me gusta.SOÑAR

Nombre:
Lugar: Santiago

22 septiembre, 2006

Xa remata o verán


Quen o ía a dicir, xa pasaron tres meses, xa case pasou o verán e xa somos tres meses máis vellos. Cando comezamos a nosa andaina polos distintos medios seguro que todos pensabamos, uf!!aínda nos quedan tres longos meses de verán, no que tomaremos máis a sombra que o sol. Pois nun abrir e cerrar de ollos xullo pasou, agosto tamén e de setembro pouco queda. Con setembro tamén temos que dicir adeus ou ata logo aos compañeiros de prácticas, aos nosos xefes, as nosas rutinas de traballo... volve o curso, o último curso da carreira. É inevitable pensar as nosas vidas teñen que bifurcarse, cada un mirar cara o seu futuro, algo terrorífico por certo. Pero isto non nos pode facer esquecer as noites de Santiago, as ceas multitudinarias en antros de mala morte nos que acababamos pechando o local e os costilleos do día despois... Pero sobretodo pensar que aínda temos unha viaxe por realizar, Túnez agárdanos a todos! Espero que non se veñan a baixo todas as ilusións que temos posta nesa nova aventura, na que debe primar a festa e por suposto a visita á unha cultura totalmente diferente.