o amencer dunha arbore

Isto é un refuxio para as aves.Aves que non dan loitado contra o vento.Vento que nos deixa frio.Frio que non é capaz de conxelar as miñas intencións.Intencións de escribir.Escribir historias e contos,realidade e fantasía.Fantasía mesturada cun pouco de imaxinación. Imaxinación que se converte en ilusión.Ilusión de facer o que máis me gusta.SOÑAR

Nombre:
Lugar: Santiago

27 enero, 2006

conciencia intranquila

Nun instante todo se pode consumir, os teus soños, a túa vida, as túas ilusións...Pero o que nunca se dará consumido é a liberdade, liberdade de pensamento. Aínda que enormes cadeas te teñan preso e non te deixen mover, aínda que te poñan un arma na boca e non te deixen falar, aínda que che corten as mans e non te deixen escribir, aínda que te deixen cego e non poidas ler, non teñen nada que facer. Non hai ningunha persoa capaz de restarche liberdade, liberdade de pensamento, liberdade de corazón, liberdade de soños e arelas, liberdade de ser como cada un queira ser.

2 Comentarios:

Blogger Caufield dixo...

A liberdade...sempre, pode que sexa o único que temos seguro, pode que sexa o único polo que merece a pena loitar

12:05 p. m.  
Blogger Caufield dixo...

A liberdade...sempre, pode que sexa o único que temos seguro, pode que sexa o único polo que merece a pena loitar

12:05 p. m.  

Publicar un comentario

<< Home